မနက္ျဖန္ အလုပ္နားရက္ဆိုျပီး ပီတိေတြနဲ႕ လွခ်င္လြန္းလို႕ မရိပ္တတ္ဘဲ ရိပ္ထားတဲ့ အန္းဂလီးဘက္ ( angry bird ) လို မ်က္ခံုးေလးေတြ ၊ အထဲကိုေကြ႕ဝင္ေနတဲ့
သူ႕ရဲ့ နွာတံေလးေတြ ၊ ေျပာင္းဖူးေလးလို တန္းစီျပီး ဝါဝင္းေနတဲ့ သူ႕ရဲ့ သြားေလးေတြ ၊ စိတ္မဆိုးဘူးဆိုေပမဲ့
အျမဲတမ္း စူေနတတ္တဲ့ သူ႕ရဲ့ နႈပ္ခမ္းေလးေတြ ၊ မေန႕တစ္ေန႕ကမွ ေဖ်ာက္ထားတဲ့ သူ႕ရဲ့
ဆံပယ္ေလးေတြကို ဖီးျပီး ေခါင္းဖီးကို လက္ထဲမွာကိုင္ကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ဇနီးရဲ့အလွက ကဗ်ာမဆန္ဘူးဆိုေပမဲ့ သူ႕ရဲ့ ခင္ပြန္းျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ပ္ကိုေတာ့ စိတ္မထိမ္းနိုင္ေလာက္ေအာင္ ရင္ခုန္ေစခဲ့ပါတယ္ ။
ရင္ေတြခုန္ေပမဲ့ သူ႕ကို သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ သူ႕နိုးသြားမွာ စိုးရိမ္လို႕ ခုန္ေနတဲ့
ရင္ဘက္ကို ခဏေမ့ထားျပီး အလိုက္တသိနဲ႕ ကုတင္ေပၚမွာ အစြမ္းကုန္ အလွျပေနတဲ့ ဇနီးသည္ကို
ေစာင္ခ်ဳိေပးျပီး အိပ္လိုက္တယ္ ။ အိပ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ မ်က္လံုးေတြက မွိန္႕ထားတာေပါ့ ဒါေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေနာက္ထပ္ ဟာသဝတၳဳတိုေလးေရးေပးမယ္လို႕ေျပာထားတဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ အေတြးမ်ားနဲ႕ ရြာလည္ျပီး နံနက္ေျခာက္နာရီေလာက္ထိ လံုးဝအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး ။ ဒီလိုသာ မအိပ္ဘဲဆက္ေတြးေနလိုကေတာ့ ဘာမွာအက်ဳိးရွိလာမွာ မဟုတ္ဘူး ဒါေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အခ်စ္ဇနီးကို နိဳးျပီး
“ မိန္းမေရ... ကိုယ့္ကို တစ္ခုေလာက္ကူညီလို႕ရမလား ” လို႕ ကြ်န္ေတာ္ ေမးလိုက္ ေတာ့
“ ကိုရန္ေက်ာ္ကလည္း ဘာမွန္းလဲ မသိဘူး ” တဲ့
ေအာ္ သူလည္း တစ္ေနကုန္ အလုပ္လုပ္ထားရတယ္ဆိုေတာ့ ပင္ပန္းရွာမွာေပါ့ေလ။ဒါေပမဲ့ အိပ္လို႕မေပ်ာ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ တခုခု စားလိုက္ရမွာ အိပ္ေပ်ာ္မယ္ ထင္ပါရ့့ဲ ။
“ မိန္းမရယ္ ကိုယ့္ေယာက်ၤားကို ဒီဟာေလးေလာက္ေတာင္ ကူညီလို မရဘူးလား ” ကြ်န္ေတာ္ ထပ္ျပီးေမးလိုက္ေသးတယ္ ။
“ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုရန္ေက်ာ္ရယ္.... ကြ်န္မေနမေကာင္းဘူး ”
မိန္းမက စိတ္တိုျပီး အခုလို ခပ္ဆပ္ဆပ္ေလးေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ လံုးဝစိတ္မေကာင္းဘူးဗ်ာ။
အခုထိ အိပ္မေပ်ာ္ေသးတဲ့ ကိုယ့္ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္လံုးကို သူ႕နေဘးမွာရွိတဲ့ အိပ္ေပ်ာ္ေဆးဘူးေလးေတာင္မွ မယူေပးခ်င္ဘူးလားဟု စိတ္တုိတိုနဲ႕ေတြးျပီး ေဆးကိုကိုယ့္ဘာသာကို ထယူေသာက္ျပီး အိပ္လိုက္တယ္ ။ တစ္မီနစ္ နွစ္မီနစ္အတြင္းမွာဘဲ ကြ်န္ေတာ္ နွစ္ျခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္ျပီး အိပ္မက္ခဲ့ပါတယ္။
အိမ္ေျခ တစ္ရာေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္သာရွိတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရြာမွာ အိမ္ေထာင္က်တာ ေျခာက္နွစ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိျပီး ကေလးတစ္ေယာက္မွ မထြန္းကားခဲ့တဲ့ ေဒၚညိဳသိမ္းေခၚ အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္မွာ တစ္ဘက္ရြာကို ေစ်းေရာင္းသြားရင္ ကေလးတစ္ေယာက္ ေကာက္ရလာသည္ဟု
အသံၾကားရလို႕ ၎ကေလးအားလာၾကည့္ေနၾကသသည္မွာ ေဒၚညိဳသိမ္းတို႕ အိမ္ျခံကြမ္းျပင္ၾကီး တစ္ခုုလံုး လူေတြျပည့္က်ပ္ဆူညံေနသည္။ ကေလးကဘယ္ပံုဘယ္လိုေနလည္းဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္လည္းသိခ်င္လို႕ ဝင္တိုးၾကည့္ေနခ်ိန္မွာ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးနဲ႕ လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာျပီး
“ ေဟး...... အားလံုးနားေထာင္ၾက ၊ ဒီမွာ ကေလးအေမကိုတိုင္ ကြ်န္ပ္ကိုလာေပးခိုင္းလိုက္တဲ့စာပါ ” အဲလူၾကီး
ေအာ္သံေၾကာင့္ ဆူဆူညံေနတဲ့ ျခံကြင္းထဲက လူစုၾကီးမွာ အပ္က်သံေတာင္ၾကားရမဲ့ အခ်ိန္ေနေလာက္ထိ ျငိမ္သက္သြားေလသည္ ။
“ အဲဒီစာကိုသာ ဖတ္ႀကည့္စမ္းဗ်ာ ဘာေတြမ်ားေရးထားလဲလို႕ " ကြ်န္ေတာ္ စပ္စုျပီးဝင္ေမးလိုက္သည္။
“ ဒီလိုဗ်
သို႕
မညိဳသိန္းရွင့္ ကြ်န္မက ကေလးရဲ့အေမ မစီရိုးပါ ။
အခုလို ကြ်န္မခေလးကို မညိဳသိန္း ခိုးသြားတာ လံုးဝစိတ္မေကာင္းပါဘူး ။ကြ်န္မတိဳ႕ကေလးကို ခူးသြားတာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕လည္းဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္။
ကေလးကိုတစ္ကယ္လိုခ်င္လို႕လား ဒါမွမဟုတ္ ကြ်န္မတို႕ဆီကမ်ား တစ္ခုခုလိုမ်ားခ်င္လို႕ခ်င္လို႕လား ။
မညိဳသိန္းတို႕ဘက္က လိုခ်င္တာရွိရင္ အခုစာလားေပးတဲ့ ေမာင္ေတေခ်ာကိုေျပာလိုပ္ပါ ကြ်န္မတို႕ အခ်ိန္မေရြး ေနရာမေရြးလာေပးမယ္ ။
“ Ok .... Stop stop လိုက္ပါ ကိုေတေခ်ာ ဒီကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တစ္ခုေလာက္ေျပာပါရေစ ဗ်ာ .... ”
အေမေလး .......ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္မ်ား အဂၤလိပ္စကားေျပာခ်င္ေနလည္း မသိဘူး အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ မေရွာင္ဘူးဗ်ာ။
“ စကားေျပာတာမ်ားကြာ မိုးမ်ားရြာသလား ေအာင္ေမ့ရတယ္ ”
နေဘးက အကိုႀကီးတစ္ေယာက္ ကြ်န္ပ္ စေထြးစင္လို႕တဲ့ ထေအာ္ေနတယ္
“ ေဒၚစီရိုးကို ေျပာလိုပ္ပါဗ်ာ ဒီကေလးကို ေဒၚညိဳးသိန္းေကာက္လာတာ ခိုးလာတာ မဟုတ္ဘူးလို၊
ေနာက္ျပီး ျပန္လည္းေပးပါမယ္ ဒါေပမဲ့ ေဒၚစီရိုးတို႕ဘက္က တကယ္ေစတနာရွိလို႕ ကေလးကို တစ္ခုခုနက္ ျပန္လာလွဲမယ္ဆိုရင္ေပါ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဘက္က ဘယ္ညွင္းလို႕ေကာင္းပါမလဲေပါ့ ။
“ ရန္ေက်ာ္ မင္းစကားရွည္မေနနဲ႕ ဘာလိုခ်င္လဲေျပာလိုက္ ”
ကေလးကိုေကာက္လာတဲ့ ေဒၚညိဳသိန္းက ကြ်န္ပ္ကိုဝင္ေျပာတယ္ .
“ ဒါဆိုဒီလိုလုပ္ဗ်ာ ... ဒီည ၇:၀၀ နာရီ တိတိမွာ ရြာထိပ္က လမ္းသံုးဆံုမွာ ကေလးကိုလာေခၚပါ ”
“ အာလကား လား ... မင္းတို႕ဘက္က ဘာမွ မေတာင္းဆိုေတာ့ဘူးလား ”
“ ေစတနာရွိတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ထမင္းေႀကာ္ပုဇြန္ တစ္ပြဲနဲ႕ လာလဲပါ ”
ကြ်န္ပ္ရဲ့ စကားစဆံုးမွာ “ ကတိေနာ္ ” လို႕ေျပာျပီး ကိုေတေခ်ာ တစ္ေယာက္ဆိုင္ကယ္စီးျပီး သူတို႕ရြာဘက္သို႕ ထြက္သြားေလေတာ့သည္ ။
“ ဘာေကာင္မွန္းလည္းမသိ ေသာက္သံုးကိုမက်ဘူး ..ကေလးတစ္ေယာက္ကို ထမင္းေႀကာ္ တစ္ပြဲနဲ႕လဲ ရတယ္လို႕ ” က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ လူအုပ္စုႀကီးကေတာ့ ကြ်န္ပ္ကို ဝိုင္းဆူေနႀကသည္။
ည ၇:၀၀ နာရီ လည္းေရာက္ေရာ ကြ်န္ပ္တို႕ရြာထိပ္က လမ္းသံုးဆံုမွာ ကေလးကို ထမင္းေႀကာ္နဲ႕ သြားလဲႀကရာ ကတိမတည္တဲ့ တစ္ဘက္ရြာကပါလာတဲ့ ထမင္းေၾကာ္ထဲမွာ ပုဇြန္မပါဘူးဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႕ဝိုင္းရိုက္ႀကေတာ့ က်ဳိးတဲ့လူေတြက်ဳိး ကန္းတဲ့လူေတြ ကန္းကုန္က်တာေပါ့ ။
ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ျမိဳ႕က ရဲေတြေရာက္လာျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို ဖမ္းကာ ေထာင္သံုးစီ ခ်တယ္ဗ်.....
အဲဒီခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ ငိုပါေလေရာဗ်ာ .. အႀကာေသးခင္ကမွ ယူထားတဲ့ ပူပူေႏြးေႏြးေလးရွိတဲ့ ကြ်န္ပ္ ဇနီးသည္နဲ႕ ခြဲျပီး သံုးနွစ္ေတာင္ေနရမယ္ဆိုေတာ့ ဆရာရယ္ ကိုယ္ျခင္သာ စားႀကည့္ပါေတာ့ဗ်ာ ။
ကြ်န္ပ္ ဇနီးနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ အျပင္မွာ တစ္ခါမွ ခြဲျပီး မအိပ္ဖူးဘူးဆိုေတာ့ သံုးနွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ့ကို မ်ားလြန္းပါတယ္ဗ်ာ။
ကြ်န္ေတာ္ငိုေႀကြးရင္ လြမ္းရင္နဲ႕ သံုးနွစ္ျပည့္လို႕ ေထာင္ကလြတ္ေတာ့ ဝမ္းသာအားရနဲ႕ မိန္းမစီေျပးရတာေပါ့ ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ မိန္းမကို မေတြ႕ဘူး ။ ကြ်န္ပ္ မိန္းမဘယ္သြားေနလဲလို႕ အေမ့ကို ေမးေတာ့
“ မင္းမိန္းမ အိမ္ကထြက္သြားတာ မင္းေထာင္က်ျပီး ကဒဲက ” တဲ့
“ေအာင္မေလး အသဲေတာ့ ဟတ္တတ္ကြဲပါျပီ ”လို ေအာ္ျပီး ငိုလိုက္ေတာ့ ကိုယ့္အသံကိုယ္လန္႕ျပီး ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ရာက လန္႕နိုးသြားတယ္ ။
ကြ်န္ေတာ္ နိုးလို႕ မိန္းမဘက္ လွဲ႕ၾကည့္ေတာ့ မိန္းမက မရွိျပန္ေရာ...သူဘယ္သြားေနပါလိမ္း..
တကယ္ဘဲ ကြ်န္ပ္ကို ထားသြားျပီးလာလို႕ ထင္ျပီး
“ မိန္းမေရ...မိန္းမ...” လိုေခၚလိုက္ေတာ့
“ ကြ်န္မ ေရးခ်ဳိးေနတယ္ ကိုရန္ေက်ာ္..” တဲ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ အိပ္မက္က တစ္ကယ္မဟုတ္လို႕.......
မရယ္ရဘူးေနာ္ ... ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ေတာ့ ရယ္ရတယ္ ... အိပ္မက္ကို တကယ္ထင္ျပီး ထေအာ္ေနလို......
ျပီးပါျပီ.....
ရန္ေက်ာ္ ( ထားဝယ္ )
ဆက္လက္ေရးခ်င္ပါေသးတယ္ ဒါေပမဲ့ ခဏနားထားဦးမယ္...ကြ်န္ပ္မွာ ဖတ္စရာ စာအုပ္ေတြ မ်ားေနလို႕
၁. အရႈပ္ထဲက မန္ေနဂ်ာ
၂. နံသာျဖင့္ ထုံမြမ္းအပ္ေသာ
၃. တကၠသိုလ္ ရဟန္းပ်ဳိ ဓမၼစာေစာင္ ( သံုးေလးအုပ္ )
၄. အငံၾကီး က်သူမ်ား
၅. ေသကိန္းဆိုက္သူမ်ား
၆. ေရႊစကားပံု ေရႊအဆိုအမိန္႕မ်ား
၇. ကိုယ္ထူးကိုယ္ခြ်န္သမားအတြက္
ငွားဖတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာေပါ့ေနာ္....
No comments:
Post a Comment